Plan Obama met de grond gelijk gemaakt: “Je gelooft je ogen niet. Slechts 12 procent steunmaatregel daadwerkelijk naar economie.” Het economische stimuleringspakket van president Barack Obama roept veel kritiek op. The Wall Street Journal schreef een vernietigend commentaar, waarin het stelt dat slechts 12 procent van het geld daadwerkelijk naar de stimulering van de economie gaat. De rest zou besteed worden aan ‘het 40-jaar oude wensenlijstje van de Democraten’.
Het Congres ging vorige week akkoord met het plan van 825 miljard dollar, de Senaat zal zich deze week over het voorstel buigen. Er worden geen serieuze problemen verwacht, aangezien de Democraten ook in deze kamer een ruime meerderheid bezitten.
Economische stimulans
The Wall Street Journal zette de investeringen in de economie op een rij:
Reparatie bruggen en wegen (30 miljard dollar)
Investeringen in breedband-internet, energienetwerk, vliegvelden en waterzuivering (40 miljard dollar)
Belastingverlagingen voor bedrijven (20 miljard dollar)
In totaal 90 miljard dollar, of circa 12 procent van het totaal van 825 miljard dollar, wordt daadwerkelijk gebruikt voor de stimulering van de economie.
Wensenlijst
Het ‘forty-year-ols-wish-list’ van de Democraten vult de rest van de uitgavenlijst, een aantal voorbeelden:
Investeringen in schone energie en openbaar vervoer (14 miljard dollar)
Nieuwe auto’s voor de overheid (600 miljoen dollar)
Opknappen federale gebouwen (7 miljard dollar)
Het museum ‘the Smithsonian’ (150 miljoen dollar)
Leeuwendeel
Het leeuwendeel van het geld gaat naar:
Werkloosheidsuitkeringen (252 miljard dollar)
Gezondheidszorg (81 miljard dollar)
Een voedselprogramma (Food Stamp, 20 miljard dollar)
Compensatie lagere inkomens (83 miljard dollar)
Onderwijs (basisscholen, 66 miljard dollar)
Geen stimulans
Hoewel een deel van het kapitaal, dat bijvoorbeeld gestoken wordt in het onderwijs, en in de compensatie van lagere inkomens, weliswaar goed terechtkomt, is het effectief geen stimulering voor de economie, zo betoogt The Wall Street Journal. “Het gevaar van dit voorstel is ook nog eens dat veel maatregelen een permanent, niet eenmalig-, karakter hebben. Volgend begrotingsjaar zal er zodoende ook weer ruimte voor moeten worden gemaakt”.
Lees ook:De agenda van Obama of McCain
Lees ook:Doorbraak bij Democraten voor reddingsplan
Lees ook:‘Schreeuwwedstrijd in Witte Huis’
Lees ook:Warren Buffet mogelijk minister van Financien
Lees ook:Economisch steunplan Obama mogelijk vandaag goedgekeurd
Aanschaf auto’s steunt de autoindustrie
geeft je lager betaalden steun dan zal dat worden uitgegeven hetgeen goed is voor de economie. Het opknappen van federale gebouwen zorgt voor werkgelegenheid in de bouw. De meeste maatregelen zorgen voor arbeid, dus voor inkomen hetgeen de werkeloosheidsuitkering verminderd. Ik vind het kortzichtig om over slechts 12% te spreken.
Natuurlijk helpen dergelijke investeringen nu. OP een andere manier is het echter beter.
De investeringen in het plan van Obama zijn niet in een vorm die bijdraagt aan groei op de korte en lange termijn. Openbaar vervoer bijvoorbeeld is een bodemloze put, en nieuwe auto’s voor de regering is leuk, maar niet echt een noodzaak.
Van de reparatie van het wegennet en investeren in breedbandinternet profiteren bedrijven meteen en op de lange termijn, aangezien het de fundamenten zijn waarop de economie is gebouwd.
Obama geeft nauwelijks iets uit aan deze fundamenten, waardoor zijn plan zeker op de lange termijn weinig kans van slagen heeft.
De vraag is natuurlijk wat de oorzaak van de crisis is. Als dat alleen vraaguitval is wegens tekortschietend bankwezen, dan is elke stimulering welkom. De beste richting is die waar de multiplier het hoogst is.
Als de structuur van de economie tekortschiet (energietekorten, infrastructuur, verkeerde regelgeving) dan zal de aandacht daar meer naar uit moeten gaan.
De huidige crisis is er voornamelijk een van massale vraaguitval en van een verkeerde beloningsstructuur en tekortschietend toezicht binnen het bankwezen. Dat laatste krijgt nu veel aandacht. De vraaguitval kan het best bestreden worden door stimulerende maatregelen die juist díe sectoren ondersteunen die het meest van de crisis te lijden hebben, waaronder de auto-industrie. Bestedingen van de overheid in auto’s is dan lang zo slecht nog niet.